Gambia historia i teraźniejszość.

Gambia historia i teraźniejszość.

 Gambia to mały kraj położony w środkowo - zachodniej Afryce i ciągnący się wzdłuż rzeki Gambia.

Mimo jego niewielkich rozmiarów dwa tygodnie to zdecydowanie za mało by zobaczyć i poznać ten kraj lecz wystarczą by choć trochę dotknąć Afryki i poznać jej mieszkańców. Oczywiście jeśli nie skupimy się tylko na pozostawaniu w hotelu i wylegiwaniu się nad hotelowym basenem. Naszym celem było poznać Gambię jak najbardziej prawdziwą, możliwie jak najdalej od tzw. strefy turystów ale wszystko w zasięgu pieszych wędrówek od naszego hotelu stąd nazwa blogu Gambia per pedes - Gambia pieszo. Oczywiście nie stroniliśmy od lokalnego transportu jakim są zielone i żółte taksówki. Jak również wybraliśmy się na wycieczkę wykupioną z biura podróży do Juffure korzeni Kunta Kinte i wyspę James 'a co by było trudne do zrealizowania samemu jednak nie niemożliwe.

Trochę informacji o kraju.

Położenie; zachodnio - środkowa afryka.

Obszar to 10,600 kilometrów kwadratowych.

Od zachodu Gambia graniczy z Oceanem Atlantyckim, z pozostałych stron z  Republiką Senegalu. Gambia ciągnie się 400 kilometrów wąskim pasem około 50 kilometrowym wzdłuż rzeki o tej samej nazwie w głąb kontynentu Afryki.

Jest tu przyjemny klimat sub-tropikalny o dwóch porach roku:

pory suchej - od listopada do czerwca z wiatrem z nad sawanny zwanym Harmattan,

pory deszczowej -  od lipca do października z dużą ilością opadów, ulew za to bardzo zielonej

Ludność to około 1,4 miliona osób. W skład populacji wchodzą takie grupy etniczne:

Mandinka najliczniejsza około 40 %, Fulani , Wollof , Jola , Sarahule.

Są to pod względem wyznania w 90 % muzłumanie poza którymi jedyną liczniejszą grupą są chrześcijanie

i nieliczni wyznawcy innych religii.

Oficjalnym językiem jest angielski jednak mieszkańcy Gambii na co dzień wykorzystują własne języki plemienne a angielskiego używają  do komunikacji z cudzoziemcami.

Inne języki: Mandinka, Wollof, Fula, Jola,Sarahule, Serere, Manjago, Cerole (Aku lub tzw. gołębi Angielski). Pojawia się również Francuski głównie ze względu na bliskość Senegalu ale również nauczany jest w nie których średnich i wyższych szkołach.

Historia

 Historia Gambii i plemion zamieszkujących jej tereny datowana jest na 470 rok p. n. e.

W XIII wieku Gambia należała do antycznego imperium Ghany i Mali, które zajmowało obszar od Senegalu do rzeki Niger. Pierwszymi osadnikami w tym regionie był lud plemiona Mandinka, które rozpowszechniło na tym terenie Islam.

Dokładniejsze zmianki o tym regionie pochodzą z zapisków arabskich handlarzy i datowane są na IX i X wiek naszej ery.  Ustanowili oni trasę tzw. saharyjski szlak handlowy, którym przewozili niewolników, złoto i kość słoniową. Gambia

W 1455 (XV w)  pojawili się Portugalczycy, którzy przy pomocy szlaków morskich przejeli kontrolę nad tym terenem. To oni  przywieźli ze sobą bawełnę i orzeszki ziemne, które uprawiane są do dziś.

A tu pojawia się niewielki wątek polski w latach od 1651 do 1661 część Gambii była (pośrednio) kolonią Księstwo Kurlandii i Semigalii, które to było lennem Rzeczypospolitej.

To właśnie w tym czasie Kurlandczycy zajeli wyspę na rzece Gambii i nazwali ja wyspą świętego Andrzeja wykorzystywali ją jako podstawowe miejsce handlu aż do 1661 roku kiedy to zajeli ją Anglicy i zmienili jej nazwę na wyspę James’a .

Od tej pory o kontrole nad Gambią walczyli ze sobą francuzi i anglicy aż do 1783 roku kiedy to traktat paryski dał Wielkiej Brytanii pełna kontrolę nad rzeką Gambią i terenami wzdłuż niej położonymi. Przez dwieście lat Gambia była kolonią brytyjską.

W tym czasie wywieziono z terenów Gambii około 3 milionów niewolników.

Niewolnicy byli początkowo wysłane do Europy jako służba domowa  później rozszerzono transport na Amerykę Północną i Indie Zachodnie.  Historie początków niewolnictwa można dziś oglądać w danym forcie Juffure  i miejscowości Albreda i na wyspie James’a.

W 1807 roku handel niewolnikami został zniesiony w całym Imperium Brytyjskim i tym samym w Gambii. By tego dopilnować Brytyjczycy w 1816  roku  wybudowali osadę i fort tuż u ujścia rzeki Bathurst, która jest obecnie stolicą Gambii – Banjul.

 W 1888 roku Gambia uzyskała status odrębnej kolonii Korony Brytyjskiej. 

Gambia uzyskała niepodległość w dniu 18 lutego 1965, w ramach monarchii konstytucyjnej .

Pięć lat później , w dniu 24 kwietnia 1970 , Gambia stała się republiką, z premierem Sir Dawda Kairaba Jawara , jako głową państwa . Od tego czasu aż do wojskowego zamachu stanu Jawara był prezydentem Gambii.

W dniu 22 lipca 1994 r. Tymczasowe Siły Zbrojne i  Rządząca Rada ( AFPRC ) przejął władzę w kraju poprzez zamach stanu . Dowodził nim 28 letni kapitan żandarmerii  Yahya AJJ Jammeh,  który w dniu 6 listopada 1996 roku wygrał wybory na prezydenta.

Nowy prezydent zbudował nowoczesny port lotniczy, pożył asfalt na drodze do Senegalu biegnącej wzdłuż rzeki  i zwanej dumnie przez Gambijczyków autostradą. Pojawiły się szkoły i kliniki jak również co usłyszeliśmy z ust Gambijczyka i co wprawiło nas prawie w stan osłupienia – radio i telewizja.